Konur ættu að geta haldið ættarnafni sínu þegar þær gifta sig ef það er mjög cool

Yellow gute Junge, gute Mitarbeiter(lesist með nefmæltum ungverskum hreim)
nú er farið að líða að leiðarlokum hér hjá mér í Schladming(skíðasvæði í Mið-Austurríki) ásamt fagmönnunum úr 6-X(Vilhjálmur-Wilcox, Bjarki Brynjars, Oddur Björns, Matti-Jón Oddur og Jón Bjarni, Ólafur Axel-Óli á mæknum og Steinn-Lean mean Stein machine) útskriftarárgangi 2011 úr Verzló og erum við á leiðinni á morgun til Vínar. Allir nema Steinn eru á leiðinni heim til Íslands en ég og Steinn verðum eftir hér í Austurríki. Daginn eftir mun ég svo alls ekki fá verri heimsókn en þá koma Ingibjörg og fjölskyldan mín í heimsókn í tvær vikur. Atburður sem ég hef verið spenntur fyrir síðustu mánuðina.

Þriðjudagur:
Þá voru menn vaktir með Thunderstruck með AC/DC og er það ein besta leiðin til að vakna. Steinn henti sér svo í það að elda hafragraut, en brenndi grautinn í annað skiptið í röð þannig hann missti þar með þau réttindi að vera yfirhafragrautstæknir kofans. Síðan var drifið sig upp í fjall og skíðað allan liðlangan daginn. Í fjallinu lenti Steinn í því að hann var að renna sér niður og komst einhvern veginn uppá hús og hoppaði neðan af því án þess að taka eftir því fyrirfram að þetta væri hús. Svo var seinna um daginn að sjálfsögðu fengið sér Wiener Schnitzel og Schiwasser, auk slurks af heitu súkkulaði í lok dags.

Þegar menn voru búnir að renna sér nóg var komið sér fyrir á trúðabar og voru sumir menn í því að láta gullna drykki renna um hálsinn. Ég var reyndar bara úti mest allan tímann fyrir utan barinn úti því að þar gat ég komist í ókeypis Wi-Fi. Á þessum trúðabar var einn gríðarlega vinsæll leikur að negla niður nagla í trjábút með klaufinni.
Að þessu loknu var keyrt heim og svalað matarþörfinni. Um kvöldið var svo haldið uppá það að einungis sex dagar væru til jóla með pomp og prakt. Þegar líða tók á kvöldið þá fórum við að hugsa okkur til hreyfingar og kíkja niður í bæ. Þar sem að við búum lengst uppí fjalli var ekki annað hægt en að fá leigubíl. Við kíktum því yfir til herra Kornberg sem býr hérna við hliðina á og báðum um númer hjá leigubílastöðinni. Herra Kornberg var því miður farinn að sofa en dóttir hans var heima, þannig að hún gat gefið okkur upp númer hjá leigubíl. Okkur til algjörar furðu þá hafði hún skipt um eftirnafn eftir að hún hafði gifst. Hver mundi skipta um eftirnafn ef að hún heitir Kornberg?

Leigubíllinn kom svo og keyrði okkur niður í bæ. Þar fórum við inn á skemmtistað sem heitir tenne.com. Þar var ekki margt í gangi en það var ekki annað í stöðunni að hafa gaman þar. Margt skemmtilegt gerðist það kvöld. T.d. þá dansaði Steinn við dvergapar sem var nokkuð kómískt því að Steinn er jú töluvert stærri og breiðari en venjulega gengur og gerist hjá mönnum. Einnig lenti Matti í því að drengur sleikti á honum nefið upp úr þurru.

Þegar okkur fannst svo vera komið nóg þá hringdum við aftur í ungverska leigubílstjórann og kom hann að sækja okkur(fyrirtækið hans hét MaxiTaxi, hversu gott nafn?). Okkur leið nú ekkert alltof vel í bílnum hjá honum því að hann var ekkert að hata að ýta aðeins við bensíninu, tala í símann á fullu og spjalla við Matta allt á sama tíma auk þess sem að við vorum að keyra mjóan glerhálan fjallveg. Við komumst þó allir heilir og haldnir heim og lögðum okkur eftir það.

Miðvikudagur:
Í dag var svo síðasti dagurinn okkar í fjallinu og var því hugsunin að reyna að nýta daginn sem allra best. Ég t.d. henti mér á stökkpalla sem ég hélt að ég mundi aldrei þora á, en það var alveg fáránlega gaman. Við skíðuðum svo yfir á önnur skíðasvæði því að nóg var af þeim allstaðar og höfðum við aðgang í þau öll. Fyrir ykkur sem eru að spá eitthvað í því að fara í skíðaferð mæli ég alveg hiklaust með Schladming því að þetta er alveg rosalega stórt, flott og skemmtilegt skíðasvæði.

Við fengum okkur svo hádegismat upp í fjalli og lenti ég þar í því leiðinlega atviki að hnerra óvart þannig að smá líkamsvessi skvettist á úlpurnar hjá fólkinu við hliðina á okkur. Þetta var því hið vandræðalegasta atvik en náði ég að sætta alla málsaðila með því að segja „entschultigung“ og þrífa það af.

Við kvöddum svo fjallið í síðasta skiptið og héldum heim á leið. Þar sem að bíllinn er rúmlega þrítugur og ekki fjórhjóladrifinn þá gekk það ekkert rosalega vel að keyra upp mjög hálan fjallveginn. Við þurftum því allir sem einn að ýta bílnum upp síðasta kílómeterinn, en það var bara gaman. Við erum svo núna að horfa á Dortmund-Hannover 96 í þýsku Bundesligunni og eftir það ætlum við í saunu og ísbað. Þetta lítur því út fyrir gott kvöld.

Fastir liðir:
Þýska dagsins: Das ist ein altes Bus(Þetta er gamall strætó(Leigubílstjórinn sagði þetta um hippabílinn hans Steins))

Mynd dagsins: 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við að ýta bílnum hans Steins síðasta kílómeterinn 

Skíðamennska og danskeppnir eru gott tvist

Sælt verið þið kæra fólk,
dagurinn hjá mér í dag kenndist af ansi mikilli skíðamennsku enda er ég með fullt af vinum af Steins í austurrísku ölpunum.

En jæja semsagt þá vaknaði ég í morgunn alveg skítkaldur og skildi ekki af hverju það var svona rosalega kalt að stinga hendinni út fyrir sængina. Ég komst þá á að því nokkru seinna að Matti hefði slökkt á kyndingunni kvöldið áður því að hann hélt að þetta væri saunan. Briemfantarnir, Jón og Tóta, skildu svo við okkur snemma um morguninn því að báðu voru þau á leiðinni í vinnuna daginn eftir í sitthvorum bænum. Ég kvaddi þau og óskaði þeim alls hins besta á nýja vinnustaðnum.

Við strákarnir fengum okkur svo morgunmat og drifum okkur eftir það upp í fjall. Við vorum þar alveg til fimm þegar það var orðið ansi myrkt. Það var alveg rosalega fallegt að horfa yfir allt þegar maður var efst upp í brekkunni og sjá hvað þokan var yfir öllum dölunum í nágrenninu en við vorum fyrir ofan þokuna.

Einnig kíktum við á stökkpalla garð og auðvitað hentu brettastrákarnir sér á stóru pallana en ég hélt mig við þá minni. Það var alveg rosalegt „kick“ að fljúga aðeins á skíðunum. Jafnvel þótt að ég var ekki nema kannski 0,278 sek í loftinu, því að adrenalínið(hormón sem seytt er úr nýrnahettunum inn í blóðrásina(Oddur og Villi eru læknanemar)) var á bullandi framleiðslu á meðan, sem var gaman. Síðasta ferðin okkar svo í fjallinu einkenndist svo af þónokkurri hræðslu, allavega af minni hálfu því að það var orðið ansi dimmt í fjallinu, við vorum þeir einu eftir í brekkunni og svartaþoka yfir öllu auk þess sem að síðasti hluti brekkunnar var sá brattasti, en það var bara betra. Síðustu hundrað metrana fórum við svo í kapp bara á skíðaskónum, það er mjög skemmtileg týpa. Ótrúlegt en satt þá rennur maður þokkalega vel á því.

Við duttum svo á barinn á skíðaskónum eftir þetta klukkan svona hálf sex. Skemmst var frá því að segja að staðurinn var frekar tómur fyrir utan einn hóp af svona fertugum köllum sem voru allir í eins bláum bolum nema einn. Sá maður var í svarti skyrtu sem hann var búinn að hneppa frá tveimur efstu og tveimur neðstu og bauð mér í súludans keppni, þar sem að það voru tvær súlur þarna á gólfinu. Fyrst afþakkaði ég nú bara pent en eftir að hafa undirgengist rosalegan hópþrýsting frá strákunum auk gífurlegs uppklapps gat ég ekki vílað mér undan áskoruninni. Þannig að núna er ég búinn að upplifa það að fara í súludans keppni á skíðaskóm við fertugan austurrískan karlmann kl. hálf sex á sunnudagskvöld, sem er nákvæmlega ekki neitt til að skammast sín fyrir. Taka skal þó fram að ég fækkaði ekki einustu flík á meðan að sýningu stóð og hélt mér að sjálfsögðu í skíðaklossunum út allan gjörninginn.
Við komum okkur svo aftur heim og héldum til rekkju nokkru seinna.

Í dag var ég svo vakinn að hermannasið af honum Bjarka hermanni og var skellt í sig góðum árbít því að það er jú ansi mikilvægt að vera vel nærður í fjallinu. Eitt það fyrsta sem var gert þennan daginn var að skella sér á leið sem stóð með stórum stöfum að væri lokuð. En þar sem að það eru svo margir töffarar í þessum hóp þá láta svona skilti menn vilja bara ennþá meira fara þá leiðina. Mér fannst alveg rosalega gaman í byrjun því að þetta var leið sem var alls ekkert troðinn og fullt af náttúrulegum stökkpöllum og engar hindranir svo sem tré. Þegar að við komum svo neðar í þá brekku versnaði heldur gamanið því að nú voru komin ansi mörg tré í brekkuna. Flest allir strákarnir áttu þokkalega auðvelt með þetta en við getum orðað það þannig að ég bætti mig heilmikið í því að standa upp á skíðum eftir þessa ferð. Við renndum okkur svo allan daginn fyrir utan smá Schnitzel og kakó pásu. Í lok dagsins var svo búið að loka öllum lyftum og lentum við í því að renna okkur óvart á stað sem endaði bara í lyftu þannig að við gátum ekki skíðað alveg neðst í brekkuna sem var mjög pirrandi. Við tókum því uppá því að ganga í gegnum skóginn og vonast eftir því að lenda inná annari braut. Bjarki leiddi hópinn þar sem að hann er ansi vanur því að ganga í snævi þöktum skógum Noregi, en þó án skíðaskóa. Við komumst loks á leiðarenda en það kostaði ansi mikið þrekverki. Þá var orðið töluvert dimmt og nokkuð erfitt að skíða niður en lífið er langhlaup en ekki spretthlaup og komumst við niður á leiðarenda.
Eftir það var drifið sig heim og skellt sér í ísbað og saunu. Strákarnir spurðu mig hvort að ég vildi ekki vera með þeim fram á fimmtudaginn því að planið var að ég mundi fara snemma á þriðjudeginum og ég gat ekki sagt annað heldur heldur en já takk við því. Svo var farið þokkalega snemma að sofa til að geta gert sig tilbúinn fyrir daginn á morgunn.

Fastir liðir:
Þýska dagsins:Schiwasser(Skíðavatn, tegund af hindberjasafa sem er ansi vinsæll hér í fjöllunum
Mynd dagsins:

 

 

 

 

 

 

 

 

Hópurinn í brekkunni(Verðið að afsaka, myndin er ekkert rosalega góð)

Mitt fyrsta þrítugsafmæli í Austurríki er staðreynd

Sælt veri fólkið, nú er er klukkan tíu um kvöld og ég er í Austurrískum alpakofa ásamt sjö strákum og einni stelpu að blogga að bíða eftir að því að við erum að leggja af stað inní bæinn að skemmta okkur.

Í gær átti ég gott kvöld í gær þar sem að ég, Jón og Tóta byrjuðum á því að kíkja í teiti hjá gamla þýskuskólanum mínum. Það var bara hin besta skemmtun og var fólk frá hinum ýmsu löndum þar(Tyrklandi, Japan, Spáni, Bandaríkjunum o.s.frv.).
Fyrir það teiti hafði stelpa frá Sviss sem var í þýskuskólanum boðið okkur í þrítugs afmæli hjá bróðir kærasta hennar (fyrsta skipti sem ég fer í þrítugsafmæli í Austurríki). Við fórum því að loknu þessu teiti hjá Actilingua(gamli þýskuskólinn minn) í þetta þrítugsafmæli hjá honum David. Það var bara hin besta skemmtun og áttum við góða stund þar. Hafði ég t.d. einstaklega gaman að tala við austurríska nafna minn hann Jonas um allt á milli himins og jarðar ásamt því að borða laufblöð af vínberjatrjám og kúskús.
Að því loknu þurftum við að drífa okkur heim því að við vorum á leiðinni morguninn eftir að hitta Stein og vini hans á skíðasvæði hér í mið-Austurríki í Schladming, en reyndar bjuggum við í Fortenstau.

Þar sem að Steinn hafði sagt mér að vakna kl. sex og hringja í hann þá, þá gerði ég það. En þar sem að þeir félagar(Steinn og gamlir bekkjarbræður hans úr Verzló) hefðu verið að fá sér eitthvað aðeins sterkara en appelsín kvöldið áður þá svaraði enginn þeirra. Ég brá því á það ráð að sofa aðeins lengur og leyfa Stein að hringja í mig.
Nokkrum stundum seinna hringdi hann í mig og sagði mér ásamt mínu hafurteski að drífa okkur út á Wiener Neustadt þar sem að hans fólk myndi hitta mitt fólk. Ég og mitt fólk hittum hans fólk í Wiener Neustadt þar sem að við keyrðum til Fortstau. Þar leigði ég skíði og fór að renna mér með félögum Steins úr Verzló(Vilhjálmur-Wilcox, Bjarki Brynjars, Oddur Björns, Matti-Jón Oddur og Jón Bjarni og Ólafur Axel-Óli á mæknum(semsagt Bangsapabba hópurinn)). Þeir voru allir alveg ofurpeppaðir í þetta(Bjarki var meira að segja í netahermanna undirfötum, bol og sokkabuxum(Bjarki er í norska hernum)) og meira en til. Það var því hin besta skemmtun að skíða niður, reyndar var skyggnið ekki hið besta og ég var með Malibu sólgleraugu(ódýr týpa af Ray Berry gleraugum sem ég fann á gólfinu á skemmtistað í Vín) en það er allt annað mál. Þannig að ég var alltaf að taka þau af mér og setja þau aftur á mig því að bæði var jafn óþægilegt því að skyggnið var lélegt og mikil snjókoma.

Eftir að hafa verið í fjallinu tókum ég, Matti og Óli það á okkur að vera eftir því að það var einfaldlega of mikið dót í bílnum til að rúma okkur alla, auk þess sem að Tóta og Jón voru ekki komin niðrí bílastæði eftir að hafa verið að renna sér á einhverjum austurrískum sleðum sem er víst geðveikt! Hinir strákarnir keyrðu upp í fjallakofann sem við leigjum og á meðan höfðum við það gott í Schlatming. Við röltum um bæinn og sáum eitt og annað skemmtilegt t.d. lamadýr og pónýasna. Óli hafði talað um það í töluverðan tíma að hann yrði að fá sér Wiener Schnitzel þannig að það var ekki annað hægt en að fá okkur af því. Eftir að hafa fengið okkur að borða á þessum veitingastað(Óli var reyndar ansi ósáttur með að ég hafði fengið mér Schnitzel með sveppasósu, sem mér fannst að sjálfsögðu geggjað!) fundum við skemmtistað sem var mjög nálægt. Þetta var mjög stór skemmtistaður með mörgum hæðum og það skemmtilega við hann var það að það var aðallega töluvert eldra fólk inn á honum í skíðaklossum og ennþá í skíðagallanum og kl. var bara átta um kvöldið. Ætli það sé ekki útaf því að fólk fer bara ansi snemma að sofa til að geta farið í brekkuna daginn eftir um átta leytið.

Steinn kom svo og skelltum við okkur upp í hús með honum. Þessi vegur sem að við keyrðum var ansi drungalegur og mætti halda það að Steinn væri bara að leiða okkur að stað þar sem að auðvelt væri að afhausa menn og fela líkin á góðum stað. Að lokum komumst við þó og urðum við ekki vör við neinar axir né lík á leiðinni sem var töluvert jákvætt. Einnig kom það í ljós að þessi kofi sem að við sofum í er alls ekkert slor, mjög stórt og fallegt hús með fullt af herbergjum.
Strákarnir buðu okkur því velkomin og var fagnað þessum herlegheitum með góðri veislu um kvöldið auk þess að við kíktum í saununa sem var inn í húsinu. Þetta var því bara hið besta kvöld og fólk var tilbúið fyrir næsta skíðadag.

Fastir liðir:
Þýska dagsins: So du kommst aus Island?(Svo að þú kemur frá Íslandi?(ansi vinsæl spurning í afmælinu, gaman að því))
Mynd dagsins:

 

 

 

 

 

 

 

Alpakofinn sem að við leigðum af góðvini Steins honum Bernhard Kornberger í Fortenstau

Að vera laus frá vinnunni gerir mann frjálsann

Heilt veri fólkið,
nú er liðinn töluverður tími síðan að ég bloggaði síðast, en eins og þið ættuð að geta séð þá er ég núna með íslenska stafi. Því að ég er búinn að fá nýju tölvuna sem að ég er mjög sáttur með. Margt hefur komið uppá hjá mér síðustu daga og munt þú lesandi góður kynnast því hér.

Fyrstu daganna í þessari viku var ég bara að vinna frekar mikið og var því bara frekar slakur. Á síðasta miðvikudag bauð Silja sem býr með Spánverjum mér, Tótu og öðru fólki sem býr í húsinu í smá litlu jóla veislu því að allir Spánverjarnir eru meira og minna að fara heim til sín. Seinna um kvöldið kom svo vinur minn hann Jón Briem til okkar frá staðnum sem hann er á í Austurríki. Einnig kom stelpa sem var með mér í málaskólanum og kærastinn hennar. Þetta var bara hin besta skemmtun og upplifði ég þar góða jólastemmningu.

Daginn eftir(fimmtudagur) dró svo til tíðinda. Ég fór í vinnuna og eftir að hafa verið þar í svona u.þ.b. klst rak Florin mig heim úr vinnunni þennan daginn vegna þess að ég missti öskubakka í gólfið og við það myndaðist töluverður hávaði en sem betur fer brotnaði hann þó ekki. Þegar ég kom svo aftur inn á barinn sagði Florin við mig að ég ætti ekki að gera neitt eða snerta neitt á meðan að eigandinn væri að borða hérna. Tveim mínútum seinna bað hann mig svo að halda á nokkrum flöskum fyrir sig, ég spurði hann því hvort að hann væri alveg viss um að ég ætti að gera það þar sem að hann hafði sagt við mig stuttu áður að snerta ekki neitt. Við það varð hann mjög reiður og rak mig heim.
Þetta var líklegast það besta sem hann gat sagt, því að um leið og hann sagði þetta þá hugsaði ég einfaldlega, ég ætla að hætta í þessari vinnu. Af hverju að vinna á stað sem gerir mig niðurdreginn og hjálpar mér voðalega lítið að læra þýsku? Ég meina, ég er hérna til að hafa gaman og læra þýsku. Reyndar sagði hann mér að hjálpa aðeins iðnaðarmönnunum sem voru að vinna við að innrétta íbúð. Þetta „aðeins“ breyttist svo í nokkra klst en það var allt í góðu.

Þannig að núna þarf ég ekki að hafa einar einustu áhyggjur af því að ég verði að vinna eitthvað yfir jólin á meðan fjölskyldan mín og Ingibjörg eru hérna og einnig get ég farið með Steini og vinum hans í skíðaferð á morgun, sem er gjörsamlega geggjað!
Í janúar þá ætla ég svo að fara í þýskan málaskóla og koma svo heim fyrsta febrúar. Eftir vinnu hitti ég svo Jón og fórum við bara heim þar sem að ég eldaði ágætis pasta(varla til neitt annað á heimilinu eftir að foreldrar hans Albe komu í heimsókn með fullt af mat).

Í dag kíkti ég svo á skrifstofuna hjá fyrirtækinu sem sér um þetta hjá mér og sagði ég upp störfum. Það reyndist ekki vera neitt mál og er ég að fara á morgun í gott skíðaferðalag

Fastir liðir:
Þýska dagsins: Gehe nach Hause!(Farðu heim!)
Mynd dagsins:

 

 

 

 

 

 

 

No more Salm Braü(Ég veit, mad paint skills!)

Operan er ekki fyrir alla

Goda kvoldid til ykkar allra,
mig langar til thess ad gledja ykkur(og sjalfan mig) med theim frettum ad thetta verdur i sidasta skiptid sem ad thid thurfid ad lesa bloggin min med utlenskum hreim. Vegna thess a morgun tha fae eg tolvuna mina.

En svo eg tali nu um sidustu daga. Fimmtudagurinn byrjadi snemma hja mer og var vaknadur um sjoleytid til ad koma mer uppi Kaumberg. I thvi thorpi sem er stadsett rett fyrir utan Vin munum vid(eg, Ingibjorg, mamma, pabbi, amma og Pattinegger) bua i yfir jolin.
 Madurinn sem a husid kom og sotti mig a eina lestarstod og keyrdi mig upp ad husinu theirra sem vid munum bua i.
Vid attum gott samtal i bilnum um heima og geima. Kom thad uppur krafsinu ad konan hans var ensk thannig ad hann hefur verid toluvert i Englandi. Hann sagdist thar hafa farid til Isle of Man(eyja sem er stadsett a milli Irlands og Englands og heitir Mon i Islendingasogunum). Hann sagdi mer fra thvi ad hann hefdi tekid motorhjol med ser thangad thvi ad thessi eyja er vist thekkt fyrir ad vera motorhjolaeyja. A eyjunni eru engin hradatakmork nema inn i sjalfum baeunum og vegirnir eru bara svipadir og their islensku enda sagdi hann ad thetta vaeri algjort brjalaedi. Vid getum thvi ordad thad thannig ad Isle of Man er orugglega einn staersti utflytjandi liffaera midad vid hofdatolu i heimi. Their sem vilja vita meira um Isle of Man bendi eg theim a thad ad thad var ansi skemmtileg lesning fannst mer ad lesa um eyjuna a veraldavefnum, en kannski er thad bara eg.
Husid var mjog fallegt fannst mer og i fallegu umhverfi, eg thvi ekki bedid eftir thvi ad vera thar yfir jolin.

Um kvoldid forum svo eg, Albe og Tota a menningarfyrirlestur sem ad thysku skolinn heldur. Thessu fyrirlestur fjalladi adallega um listasogu Vinar a 19. old og eins nordalegt og thad er ad segja thad tha fannst mer thad bara ansi god skemmtun.

A leidinni heim fundum vid svo veski i sporvagninum. Vid gerdum bara eins og allir adrir mundu gera. Tokum peninginn ur veskinu, seldum skilrikin til Norsku mafiunnar og eg notadi svo kreditkortid til ad kaupa mer glimmerkjolinn sem faest i Dolce Vita-fashion sem er bud herna i nagrenninu. Nei djok, eg gerdi eins og sannur Samverji mundi gera. For med veskid til loggunar sem benti mer a ad their eru med safnkassa fyrir fundid dot. Hversu snidugt er thad? Ef madur finnur eitthvad ut a gotu sem einhver hefur tynt tha hendir madur thvi bara i safnkassa sem eru ut um allt herna og loggan kemur thvi svo til skila ef eigandi finnst. Annars hirdir hun thad orugglega bara, en hey einhvern veginn tharf ad fjarmagna loggaesluna.

Morguninn efttir(fostudagur) unnum eg og Albe saman. Var thetta bara agaetisvinnudagur midad vid allt og allt og nog ad gera.
A einu bordinu var kubversk sendinefnd og satu thau thar i drykklanga stund asamt austurrisku folki. Verst fannst mer tho ad sja ad thad var enginn tharna “med glas fullt af Havana Club”.
Svo var einnig einn lidur i giftingu audsjaanlega ad koma a stadinn og fa ser puns. Tha var fullt af folki a stadnum allt uppaklaett ad drekka puns fyrir utan. Thad hafdi tho orugglega enga hugmynd um thad ad eg hafdi komid med bollana 15 min adur og eg hafdi brotid helminginn af bollunum thegar ad eg missti tha i jordina sem hjalpar mer alveg rosaleg i vinnunni. Tha thurfti ad na i fullt af nyjum.
Einnig thennan daginn atti eg sma spjall vid spaenska stelpu sem vinnur tharna. Eg sagdi henni ad eg hefdi tekid mer arsfri fra skola og sagdi vid hana ad thad thaetti bara nokkud edlilegt a Islandi. Henni fannst thad alveg storskritid og sagdi ad svoleidis gerdi enginn a Spani, thetta vaeri bara vitleysa hja okkur Islendingunum. Eg lenti svo i thvi svona halftima seinna ad hun hellti yfir mig alveg svoldid af mjolk. Eg var ad velta thvi fyrir mer hvort ad thad vaeri einhvers konar skammir fyrir ad vera svona skrytinn ad taka mer arsfri eda hvort ad thetta hafi bara verid slys. Eg hallast ad fyrri astaedunni en vona samt ad thetta hafi verid oviljandi.
 Um svona fjogurleytid var svo ordid frekar mikid ad gera og thegar mikid er ad tha verda allir alveg rugl stressadir sem er mjog leidinlegt finnst mer. Reyndar svo stressadir ad yfirmadurinn nadi ad lata vaktstjorann minn hana Belen(spaensk stelpa) fara ad grata. Mer fannst tha nu vera ordid fulllangt gengid, eg meina kommon thetta er veitingastadur! Thetta er ekki einhver leyniadgerd i nidurgrofnu flugbyrgi i midausturlondum thar sem ad vid erum ad audga uran undir stjorn Mahmoud Ahmadinejad, Iransforseta.

Ad vinnu lokinni forum vid og Albe heim en komum vid a leidinni ad na i skolatoskunna hennar Totu thvi ad hun var a leidinni i operuna og vildi ekki vera med skolatosku innan um allar hertogaynjunar sem voru med demantahalsfesti um halsinn.

Fastir lidir:

Thyska dagsins: Das ist verrucht!(Thetta er klikkad!)
Mynd dagsins:

 

 

 

 

 

 

 

 

Husid sem vid verdum i, i Kaumberg

Oft er roddin mattugri en penninn

Saelt veri folkid,
eg er enntha ad bida eftir thvi ad fa nyju tolvuna mina eftir "kakoslysid
ogurlega" og thvi vantar i thetta blogg okkar ylhyru islensku bokstafi. Thid getid tho huggad ykkur vid tha stadreynd ad eg hef laert af minum fyrri mistokum og er haettur ad drekka kako vid skriftir.

Eg er buinn ad vera i miklu frii i byrjun vikunnar. Bara buinn ad vinna a thridjudaginn, annars hef eg verid frekar slakur.

Manudagurinn var nokkud rolegur hja mer og for mest allt af timanum i lestur og adra slokun. Eg for reyndar ut ad skokka med Totu og komum vid vid a avaxtamarkadi sem var bara mjog flottur og stor. A thessum avaxtamarkadi voru allir ad reyna ad lokka mann til ad kaupa eitthvad svipad og a
utimorkudum t.d. a Spani thar sem allir solumenn kunna af einhverjum
oskiljanlegum astaedum ad segja "rassgat i bala" og "pabbi borgar". Eg veit ekki med ykkur en eg hef aldrei nokkurn timann notad frasann "rassgat i bala" og vonandi mun eg aldrei nokkurn timann gera thad. En allavega tha kalladi einn madurinn til min, "Hey Johnny! Wollen Sie das probieren?"(Hey Johnny! Ma bjoda ther ad profa?). Thad fannst mer ansi skemmtileg tilviljun thvi eg er oft kalladur Johnny og gat eg thvi ekki annad gert en ad djoka i Totu ad gaurinn thekkti mig og trudi hun mer ad sjalfsogdu ut i ystu aesar.
Tota for svo i skolann og eg helt heim a leid, for reyndar a aefingu en komst tha ad thvi ad thad er komid vetrarfri fram ad 15 jan. sem er nett pirrandi.

A thridjudaginn maetti eg svo i vinnuna. Thad var ekki skemmtilegasti vinnudagur sem eg hef upplifad enda litid ad gera og allt of margir starfsmenn midad vid thad. Skil ekki af hverju their eru ad hafa svona marga i vinnu thegar thad er alveg vitad fyrirfram ad thad verdur litid ad gera. Aetli thad se samt ekki gert til ad fylla uppi kvotann, thvi hver og einn verdur ad vinna fjorar
vaktir i viku.

Midvikudagurinn rann svo upp og tha foru hjolin ad snuast. Eg vaknadi og kom mer nidur i bae. Thar var fyrsta mal a dagskra hja mer ad finna mer thyskuskola sem legdi aherslu a ad tala en ekki ad skrifa thvi ad eg er einungis ad laera thysku til thess ad geta talad hana. Eg fann einn a besta stad nidri bae og threytti prof til thess ad haegt vaeri ad sja hvort ad eg gaeti verid med. Ekki for betur en svo ad eg rett fell a profinu en eftir ad eg taladi vid konuna sem stjornadi thessu nadi eg ad sannfaera hana um thad ad eg gaeti alveg talad thysku vel. Malfraedin min vaeri bara ekkert
svakalega god og fekk eg thvi inngongu. Eg byrja svo skolagongu mina thann 8. jan og lyk 31. jan. deginum adur en eg kem heim til Islands og hef gonguna rett eftir ad fjolskyldan fer. Thannig ad thad er fullkomid.

Steinn hafdi svo samband vid mig eftir thad og sagdist thurfa ad stoppa adeins i Vin til ad kaupa skeifur, eins hart og thad hljomar! Eg spurdi hann thvi hvort hann vaeri ekki til i ad koma med mer i joga tima um kvoldid og hann var bara meira en til i tad. Enda sagdist hann vera algjor joga pervert thratt fyrir ad vera ekkert rosalega lidugur eins og eg.

Eftir ad hafa nad ad vaela mig inn i thyskuskola fannst mer eg eiga thad fullkomnlega skilid ad fara i sma jolagjafaleidangur i baenum. Eg aetla tho ekki ad opinbera herna fyrir althjod hvad eg keypti af kaupmanninum thessa ferdina. En eg vona ad folk eigi eftir ad njota thess.

Thar sem ad eg hafdi kvoldid adur klarad mina fyrstu thysku lesbok, Harry Potter og Fonixreglan(650 bls) tha fannst mer alveg tilvalid ad fara og finna mer nyja bok a bokasafninu og skila gomlu. Eg fann eitt alveg sjuklega flott bokasafn(Burggasse Bücherei) sem eg sa ad hafdi verid valid flottasta bokasafnid af ollum bokasofnum i thyskumaelandi londum, thad var ekkert slor.

Eg helt svo for minni adan og nadi i hann Stein felaga minn heima hja mer og attum vid goda stund adur en ad vid forum svo saman i yoga tima. Hann kom svo med mer heim en thurfti svo strax ad fara thvi hann thurfti ad fara i vinnu snemma i fyrramalid daginn eftir.

Fastir lidir:
Thyska dagsins: Bücherei(A austurisku er alltaf sagt Bücherei en ekki Bibliotek fyrir bokasafn)
Mynd dagsins:

 

 

 

 

 

 

 

Vid Islendingar erum ad markadsetja okkur rett!

Tolvum finnst heitt sukkuladi ekki jafn gott og okkur monnunum

Goda kvoldid kaeru lesendur,

eins og thid aettud fljott a litid ad geta tekid eftir tha er thetta blogg skrifad einungis med enskum stofum. Astaedan er su ad a sidasta fimmtudagskvold var eg ad drekka kako a medan ad eg bloggadi. Til ad gera langa sogu stutta tha missti eg kakoid yfir tolvuna og eydilagdist hun. Eg er samt svo heppinn ad eiga goda medleigjendur sem voru tilbunir ad lana mer tolvuna sina. Eg er samt buinn ad fjarfesta i nyrri fyrir 350 evrur(ca. 55.000 kr) og fae eg hana einhvern timann i vikunni

Fostudagur:

Var nokkud rolegur thangad til ad eg for ad vinna um kvoldid kl. 17. Steinn hafdi talad vid mig nokkrum dogum adur og sagdist aetla koma a laugardaginn en hann hafdi svo samband vid mig rett adur en eg for i vinnunna. Eg kom honum bara i samband vid hana Totu og hitti hann svo hana heima hja henni og eins og vid var ad buast var Tota mjog gestrisinn og baud honum i supu.

Eg for svo i vinnuna adur en Steinn kom og var thetta bara hinn finasti dagur. Nog var ad gera og timinn leid ansi hratt.
Eg maeli eindregid svo med thvi fyrir hundaeigendur og hundaelskendur ad koma til Vinar. Thad er alveg otrulegt hvad thad er haegt ad hafa hunda allsstadar. Folk tekur tha med ser i lestarnar, i skolann og inn i budir. Eina thad sem their thurfa ad hafa eru grimur. Eg maeli thvi alls ekki med thvi fyrir vin minn hann Aevar Hrafn Ingolfsson ad koma hingad til Vinar, en thad vaeri tho kannski agaetishugmynd ad steggjun fyrir vini hans. A Salm Brau er svo god thjonusta ad thad er bodid upp a vatnsfotu fyrir alla hunda sem koma og er thad bara alls ekkert oalgeng sjon ad sja tha koma toltandi inn asamt eigendum sinum.

Um ellefu leytid komu svo Steinn, Tota og Sigurdur Ymir a veitingastadinn. Thar fengu thau ser bord og voru thar thangad til ad stadurinn lokadi. Thegar eg kom svo ut voru Tota og Steinn buin ad aefa atridi sem var thannig ad Steinn helt a Totu medan ad hun song thema lagid ur Lion King(aaaaasi penja mina.....). Thad var mjog fyndid.

Vid roltum af stad og var adalumraedu efnid hvort ad vid maettum kalla Sigurd Ymi einhverjum odrum nofnum heldur en Sigga. Steinn sagdi thad ad thar sem ad hann heti Sigurdur Ymir tha vaeri haegt ad stytta thad i Symi, sem myndi thar af leidandi breytast i Gemsi og thad mundi svo verda ad Stora-G. Mer fannst thvi ekkert annad videigandi en ad baeta thvi vid ad thad gaeti svo lika ordid a Gym-pressunni. Eg aetla tho ekki ad eigna mer heidurinn af thvi nafni heldur a hann Snaebjorn vinur minn thad nafn skuldlaust.

Vid forum svo eftir thad a skemmtistad sem heitir Excess. Thad er stadur sem eg hef farid a adur og er mjog skemmtilegur. Thad er semsagt eldgamall kjallari sem hefur verid breytt i skemmtistad, mjog flott. Thar lenti eg i thvi ad svona fertugur madur i hettupeysu dansadi vid mig i heillangan tima. Thad var mjog gaman en eg er farinn ad spurja sjalfan mig af hverju thetta gerist fyrir mig.

Eftir ad vid vorum buin ad vera tharna i thonokkurn tima forum vid ut og Steinn skellti ser a McDonalds. Thar lenti hann i thvi ad madur fra Ethiopiu sem var “skakkari en staur”(eins og Steinn lysti honum) byrjadi ad tala vid hann. Madurinn sem var um fertugt var alveg upp vid andlitid a Steini og leit djupt i augun a honum og sagdi honum sina sorgarsogu. Hann sagdist hafa buid i Vin i sextan ar. Af thessum sextan arum hafdi hann verid atvinnulaus i tolf ar. Svo helt hann afram: “I’m addicted to prostitudes and pornography. I watch child pornography”. A endanum sagdist hann svo ekki eiga pening og bad Stein um pening fyrir kaffi. Otrulegt hvad thad er mikid af betlurum herna i Vin. Thad getur verid mjog threytandi oft.

Laugardagur:

Um hadegisbil forum eg, Steinn og Siggi(Gym-pressann) ad skoda Hundertwasserhaus adur en ad eg for i vinnunna kl. 17. Hundertwasserhaus er storfurdulegt hus sem hefur algjoran aevintyra blae yfir ser. Fullt, fullt af litum og bognum linum. Allt i thessu husi passar svo illa saman ad thad passar vel saman. I thessu husi splaestum eg og Steinn i eitthvad sem heitir Bomba. Thetta litur ut alveg eins og is i braudformi med dyfu. En thegar madur bytur i thetta kemur i ljos ad i stadinn fyrir is tha er thetta kokosbolla. Ekki skrytid ad tetta se kallad Bomba. Mer fannst thetta tho vera fullmikid af hinu goda en loksins veit eg tho hvad thetta er.

Eg skildi svo vid strakanna og for i vinnuna. Somu sogu var ad segja thennan daginn, nog var ad gera og thvi ekki haegt ad kvarta. A veitingastadinn komu tvo russnesk hjon og settust nidur a bord. Allt gott var ad fretta hja theim og thegar ad foru kom i ljos ad thau hefdu drukkid um 60 20 ml Jagermeister floskur auk thonokkurs mikils magn af bjor. Hver svona Jagermeister flaska kosta 3,50 evrur thannig ad thad er eins gott ad thau eiga einhvern pening. Eg tok svo allar thessar floskur med mer heim thvi ad Albe er ad safna thessum floskum og var thetta god vidbot i safnid hans.

I lok kvoldsins komu svo aftur Tota og Steinn en ekki Siggi thvi ad hann thurfti ad fara kl 3 um nottina til Kaprun thar sem ad hann verdur skidakennari likt og Jon Briem. Kvoldid hja okkur var svipad thvi sem hofdum upplifad kvoldid adur nema thad ad Steinn hitti ekki aftur thennan agaeta Ethiopiu mann.

Sunnudagur:

Thennan dag forum eg, Steinn og Tota i sightseeing ferd med gamla thyskuskolanum minum sem Tota er i nuna. Var ferdinni heitid ad skoda allar helstu Gotnesku kirkjurnar i Vin, var thad fyrir mig bara hin besta skemmtun en var tho toluvert kalt uti sem eydilagdi adeins fyrir.

Vid forum svo med kennaranum a einn jolamarkad og fengum okkur heitt Punsch. Ad thvi loknu var akvedid ad fara a “all you can eat” sushi stad. Thad reyndist vera god/slaem akvordun thvi ad graedgin a thad oft svoldid til ad segja til sin a svona stodum. Vid getum ordad thad thannig ad af theim tveim timum sem vid vorum tharna for einn klst og 15 min i thad ad melta! Thjonustufolkid var orugglega ekkert alltof anaegt med okkur. Steinn for svo heim til sin um kvoldid.

Fastir lidir:

Thyska dagsins: Winterpause(Vetrarfri(Fotboltalidid mitt er nuna komid i vetrarfri og aefingar hefjast ekki fyrr en 15 jan, pirrandi!)
Mynd dagsins:

 

 

 

 

 

 

 

 

Steinn og Tota ad taka atridi ur Lion King fyrir mig og Silju i lok vinnudagsins, mjog nett! 

Skildi Erpur vera hrifinn af stelpum í karate göllum?

Sælt veri fólkið,
akkúrat núna er ég að skrifa eftir að hafa verið á heillöngu spjalli við nýjan herbergisfélaga minn hann Niko og vin hans Tobi. En þeir eru báðir þýskir og ætla vera hérna í Vín næstu þrjá daganna því að þeir eru að heimsækja vin sinn sem býr í sama húsi og ég. En þeir kíktu aðeins yfir til Hollendinganna sem búa hérna við hliðiná og ákvað ég því að blogga í staðinn á meðan.

Þriðjudagur:
Dagurinn byrjaði bara nokkuð rólega og var ég í fríi í vinnunni til kl: 17. Eitt af því sem ég gerði á þessum tíma var að tala við gamlan skólafélaga minn frá Danmörku á facebook. Mér til mikillar undrunnar gat ég varla talað við hann á dönsku því að allt sem að kom upp úr mér var bara þýska með ágætis dönsku í þokkabót, „was machst du lige nu?“ er gott dæmi um það.

Ég fór svo í vinnunna og ein fyrsta spurningin sem ég fékk í vinnunni, var hvort að ég vildi vinna kauplaust. Það var hinn ágæti þjónn Günther sem var góður að spurja mig að þessu því að ég hafði gleymt að setja nafnspjaldið mitt á skyrtuna. Þetta var annars bara góður dagur í vinnunni, nóg að gera og ég vann með félaga mínum honum Albe sem var ansi gott.
 Ég er farinn að taka eftir öðrum fastakúnna hérna á Salm Braü, það er svona ca. sextugur maður sem mætti halda að halda að hefði verið í rokkhljómsveit þegar hann var yngri. Því hann er með svona rokkarabrag yfir sér, sítt hár, alltaf í gallajakka og buxum í stíl. Hann gerir það mikið að koma og kaupa sér einn svellkaldann Pils(týpa af bjór) og sest bara hjá einhverju random liði og byrjar að spjalla við það á fullu. Fólkið virðist þó alltaf bara vera sátt með það að fá hann á borðið og lítur bara út fyrir að vera hinn skemmtilegasti maður. Það er líka alls ekkert óalgent að fólk deilir borðum hérna með ókunnugum. Það er því ekkert rosalega óalgeng sjón að sjá kínversk hjón öðru megin á borðinu og hinum megin kannski austurrísk.

Þegar maður er svo búin í vinnunni hérna er svo oft ekkert grín svo að komast heim ef maður er á kvöldvakt og maður er að vinna á virkum degi. Til þess að komast heim þarf ég að taka tvær neðanjarðarlestir, við(ég og Albe) vorum svo heppnir að ná síðustu lestinni í fyrra skiptið og síðustu lestinni í seinna skiptið. Þannig að það var ansi heppilegt.

Miðvikudagur:
Þennan dag átti ég frí og nýttum við félagarnir, ég og Ítalarnir í að skoða okkur aðeins betur um í Vín á stöðum sem við höfðum ekki séð áður(það var sextán stiga hiti samkvæmt mælinum á Elterleinnplatz!). Við fórum út í Donau Insel, sem er eyja í miðri Dóna. Þessi Dóná er sjúklega stór, það er ekkert grín. Albe er mikill ljósmyndari og nýtti hann því tímann í því að taka ýmsar skemmtilegar myndir. Hann tekur svo myndirnar og vinnur með þær í fótósjopp, mjög flott!
Ég þurfti svo að drífa mig heim, því að ég þurfti að fara á yogaæfingu. Þar fóru með mér þær Tóta og Nikki. Á leiðinni á æfingu bað Nikki okkur um að kenna sér eitthvað á íslensku. Þaðvar því ekki annað í stöðunni en að kenna henni að segja „hvað segir kjééééééllinn?“. Á jógaæfingu var ég svo slakur að ég sofnaði í einni teygjunni og í lok tímans sofnaði ég eftir hálfa sekúndu í slökuninni, áður en kennarinn byrjaði að syngja á Sanskrít sem var frekar pirrandi að missa af.

Um kvöldið talaði ég svo ótrúlegt en satt við hana Ingibjörgu mína og mömmu og pabba á skype. Bæði höfðu frá ýmsu skemmtilegu að segja. Mamma og pabbi höfðu verið í barnaafmæli hjá litla frænda mínum og var Erpur Eyvindason á staðnum því að hann og Arnór, pabbi litla frænda míns og frændi minn eru góðir vinir og leigir Arnór Erpi herbergi í íbúðinni sinni. Mamma átti bara gott spjall við Erp og komst hún að því hve mikill kínavinur hann er(á dyrabjöllunni stendur Arnór Gíslason og kínamaðurinn knái búa hér). Ég hálf öfunda mömmu af þessu því að ég fýla Erp í ræmur.
Einnig sagði Ingibjörg mér frá því að útlendingur sem hún þekkir ekkert en er í karate hafði addað henni á facebook og gerir víst ekki annað heldur en að tala við hana um karate á hverjum einasta degi á facebook(Ingibjörg er í karate landsliði Íslands). Einnig hefur hann oft spurt hana hvort að hún vilji tala við sig í gegnum video call á facebook(svipað og skype) og loks lét hún verða að því. Þegar þau voru byrjuð að tala saman þá sagði hann við hana að hún yrði að vera í karate búning. Þar dró hún víst línuna og hætti að tala við hann. Ég veit ekki með ykkur en mér finnst það vera mjög fyndið. Menn eru með ýmsa hugaróra, það er víst bara þannig.

Fimmtudagur:

Í morgun hélt ég svo til vinnu og var mættur á staðinn kl. 10. Það kætti mjög mitt litla hjarta svo að heyra fyrsta jólalagið sem ég heyri í ár. Dagurinn leið alveg óvenjulega hratt sem er bara jákvætt enda nóg að gera. Einnig var ég svo heppinn að ég vann mér inn mitt fyrsta þjórfé upp á 10 evrur. Þá hélt ég á nokkrum borðum fyrir listaverkasala sem var að geyma borðin sín í geymslum Salm Bräu og á sama tíma var ég einnig að fá laun frá veitingastaðnum sem var ansi gott.
Á veitingastaðnum vinn ég mikið við það að fjarlægja tóm glös af borðum og vaska þau svo upp. Það sem er svo leiðinlegt við austurríska bjórmenningu er það að þeir skilja alltaf eftir bara örlítinn bjór og drekka hann ekkert fyrr en allir fara. Þannig að ég er mjög oft ekkert viss hvort að ég megi taka glösin þeirra. Sérstaklega í byrjun gerði ég það oft og þá urðu þeir bara svoldið móðgaðir. Einnig gera þeir það mikið að brjóta tannstöngla í pínulitla bita og setja þá í þennan botnfylli. Það er mjög pirrandi siður því að maður þarf þá alltaf að ná í hníf eða eitthvað til að skrapa föstu tannstönglana upp úr botninum þegar maður þrífur glasið.
 Ég sá mér það svo til töluverðrar undrunar að á einum sígarettu pakka(Winston) sem ég fjarlægði af borðunum úti var hægt að vinna ókeypis ferð til Íslands. Við Íslendingar erum því auðsjáanlega að markaðsetja okkur rétt!
Í lok vaktar lagði ég svo fram beiðni um það að ég fengi að vinna minna yfir jólin því að fjölskyldan mín og Ingibjörg eru að koma til mín. Ég vona svo sannarlega að þessi ósk verði uppfyllt.

Á leiðinni heim fann ég svo loksins fyrir sterkum vind. Ég hef bara alls ekki fundið fyrir neinum vind hérna allan tímann á meðan ég er búinn að vera hérna út í Austurríki því að það er bara alltaf logn hérna. Ég get samt ekki sagt að ég sakni íslenska vindsins eitthvað rosalega.
Á einu strætóskilti hérna tók ég svo eftir því að það er til eitthvað sem heitir Red Bull Mobil. Það er þá líka til símafyrirtæki sem heitir Red Bull! Mér finnst alveg makalaust hvernig þeir ná að troða sér inná hina ýmsu auglýsinga markaði. Til eru fjögur fótbolta lið sem heita eitthvað Red Bull, þrjú kappaksturfélög og eitt íshokký lið. Auk þess sem að Felix Baumgartner, geimstökkvarinn var sponsaður af þeim. 

En jæja nú ætla ég að kíkja á þessa hollendinga og þjóðverja sem ég er nýbúinn að kynnast, wiedersehen.

Fastir liðir: Þýska dagsins: Willst du heute arbeite gratis?(Viltu vinna kauplaust?) 

Mynd dagsins: 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var svo heitt að við gengum um halfnaktir

Ber er hver að baki nema sér (húmor)bróðir eigi

Hola amigos,
nú eru nokkrir dagar liðnir síðan að ég bloggaði síðast þannig að það er því alveg gráupplagt að leggjast í smá ritstörf.

Laugardagurinn hófst á því að ég mætti í vinnuna kl 9 og hófst þá þessi týpíska undirbúningsvinna eins og á sér alltaf stað skiljanlega á hverjum morgni og á hverju kvöldi er svo gengið frá. Við sækjum drykki á lager, náum í pappír(mjög mikilvægt að ná í hann því að hann er óþarflega mikið notaður), skerum niður sítrónur o.s.frv. Þennan dag var allt tekið sérstaklega vel í gegn því að eigandinn ætlaði að mæta þennan daginn og er það auðsjáanlegt að allir voru frekar hræddir við hann.
Mér fannst svo töluvert sérstakt að á hverju borði var skilti sem á stóð upptekið á laugardagsmorgni kl. 10. En þá komst ég að því að það er gert til að staðurinn líti út fyrir að vera vinsælli. Um tólfleytið kom svo „the boss“. Það var frekar fyndið að sjá hversu mikil virðing var borin fyrir þessum eldri  manni og get ég ímyndað mér að svipað hafi verið upp á teningnum þegar að miðaldakonungar mættu inn í lítil þorp sem þeir stjórnuðu. Ég hélt samt bara mínu striki áfram í vinnunni og hafði hann voða lítil áhrif á mig.
Þjónarnir sem starfa hérna eru almennt mjög hressir þannig að ég ákvað það að kalla til ferskasta gaursins „Mr. 305“. Hann fór að skellihlæja og svaraði til mín „Mr. Worldwide“(þeir sem skilja þetta ekki geta lesið sér betur til um kúbverska kvennagullið Pitbull hérna: http://en.wikipedia.org/wiki/Pitbull_(entertainer)) Það er því mjög gott að vera að búinn að eignast húmorbróðir hérna á vinnustaðnum. Hann á það líka oft til að kalla mig Fritzl eftir að ég sagði honum frá sögunni sem ég hafði skrifað í skólanum. Ég gæti líklegast ekki unnið til lengri tíma á stað þar sem að allir væru húmorslausir, það verður alltaf að vera a.m.k. einn sem maður hefur gaman að Pitbull eða annarri vitleysu. Eins og Jón Gnarr sagði forðum daga „það er allt í lagi að vera með fíflagang ef það fer ekki út í sprell“

Þrátt fyrir að allir þjónarnir séu almennt mjög ferskir þá er því miður einn sem er það ekki þrátt fyrir að hann heitir því frábæra nafni Günther. Hann er svona frekar pirruð týpa og nýtir sér það að hann sé góður vinur yfirmannsins. Hann er duglegur að segja við vaktstjórana að hann geti alveg látið Jürgen(yfirmanninn) vita að vaktstjórarnir hafi gert þetta og hitt. Í gamla daga hefði maður kallað þannig dreng klöguskjóðu. Hann var líka einu sinni alls ekki sáttur með mig þegar að ég sagði „tschüss“(óformlegt) við einn viðskiptavininn í stað þess að segja „wiedersehen“(formlegt).

Eftir vinnu var svo planið hjá mér að Steinn myndi koma og við mundum skemmta okkur saman. Því miður fyrir mig var Steinn bara orðinn veikur og hann komst þá því miður ekki. En í staðinn þá héldum við upp á afmælið hans Cecos(já hann átti afmæli á síðasta laugardag). Í þá veislu mættu því ég, Ceco, Tóta og Silja. Albe komst því miður ekki því að hann var að vinna. Það var bara mjög gaman og þá sérstaklega þegar að einhver tók þá ákvörðun að fara inn á youtube og skrifa „hits from 2003“. Við vorum því bara í algjörum þáþrá fíling og það er alltaf gaman.

Daginn eftir(sunnudagur) gerðist svo voða fátt fyrr en um kvöldið þegar að ég, Ítalarnir mínir og ítölsk stelpa(Francesca) sem býr hérna í húsinu fórum á jólamarkað á Karlsplatz. Þegar að við komum þangað var allt því miður lokað en það var þó hægt að kaupa Glühwein á einum stað. Glühwein er heitt rauðvín sem er búið að setja út í einhver krydd og er mjög vinsælt í þýskumælandi löndum á jólamörkuðum(í Vín eru 31 jólamarkaður!) Við fengum okkur því þannig nema hún Francesca(ítalska stelpan) því að hún er með einkyrningasótt. Það er það sem henni finnst mest pirrandi við að vera með þessa veiki er það að hún getur ekki drukkið áfengi. Þetta var skemmtileg reynsla og héldum við svo heim á leið.

Í gær var svo frí hjá mér í vinnunni en ég ætlaði á fótboltaæfingu um kvöldið. Tóta kom með mér því að hún ætlaði að spyrja þjálfarann hvort að stelpurnar sem bjuggu með henni í herbergi mættu æfa fótbolta með kvennaliðinu. Þetta kvöld var hausinn á mér auðsjáanlega eitthvað vitlaus skrúfaður á því að ekki fór betur en svo að ég valdi þrisvar eða fjórum sinnum að fara upp í vitlausan sporvagn þetta kvöldið og það er alveg hætt að gerast hjá mér. Ég skil ekki alveg hvernig ég fór að þessu, það hlýtur bara að vera að Ceco hefur látið mig sniffa lím á meðan ég var sofandi nóttina áður. Loks þegar að við mættum á svæðið voru öll ljós slökkt og ég hef ennþá enga hugmynd af hverju enginn var á svæðinu. Þannig að þá var ekkert annað í stöðunni en að bíta í það súra epli og fara bara sjálfur út að hlaupa.
Ég hljóp þá um svæði í mínu nágrenni sem ég hafði aldrei séð áður. T.d. þá sá ég fjórar uppblásnar tennishallir líkt og þeir í Hveragerði voru að spá í að gera og einnig tók ég eftir því að það voru mikil ljós upp á einu þakinu. Ég ákvað að komast í botn á þessu máli og fór upp á þak. Þá var þarna stórt úti skautasvell upp á þakinu sem var ansi flott fannst mér. Svo sá ég það á einu skilti þarna að á sumrin þá er þessu skautasvelli breytt í gras fótboltavöll. Hversu nett er það?

Fastir liðir:
Þýska dagsins: Kopfkissen(Koddi, bein þýðing væri þó höfuðkyssari)
Mynd dagsins:

Ceco, ég og Albe(sem tók myndina) að Glühweina okkur í gang og Francesca með te á Karlsplatz.

Jólamarkaðarnir eru farnir að setja betri fótinn fram

Heilt veri fólkið,
síðustu dagar hafa verið bara nokkuð svipaðir hjá mér, vinna, æfingar, skoða mig um og hvíla mig þess á milli.

En allavega þá var þriðjudagurinn nokkuð klassískur. Við strákarnir vöknuðum og Ítalarnir skelltu í sig nokkrum súkkulaði kexum eins og þeir gera á hverjum degi. Alveg ótrúlegt, þeir borða aldrei neitt annað en kex á morgnanna og eins gera Spánverjarnir þeirra Tótu og Silju víst. Ég þurfti svo aðeins að monta mig við Ítalanna því að Ingibjörg hafði verið í viðtali útaf karateinu við FM Suðurland sem mér hafði þótt ansi skemmtilegt og fyndið, því það er ekki á hverjum degi sem fólk kemst í viðtal á 1,2 Selfossi http://www.youtube.com/watch?v=8upRl-MP3H0, enda er gott að vera merkilegur en það er merkilegra að vera góður...í karate.

Ég kom mér svo í vinnunna, hún var bara allt í lagi þennan daginn. Ekkert frábær enda frekar lítið að gera þann morguninn og ég að vinna með Florin. Það er víst eitthvað rosamikilvægt í þessari vinnu að vera alltaf að gera eitthvað, en til hvers að vera að gera eitthvað ef það hefur engan tilgang? Það er t.d. ein spænsk stelpa sem sagði við mig að hún væri alltaf að þrífa sama borðið svo yfirmennir héldu að hún væri að gera eitthvað. Það hljómar bara smá eins og atvinnubótavinnan á Íslandi á kreppuárunum þegar einn vinnuflokkur var látinn moka skurð og næsti vinnuflokkur átti að fylla upp í hann.

Það er töluvert skrítið að vita af því að margir sem ég er að vinna með, s.s. þeir lægst settu séu meira og minna annað hvort verkfræðingar eða viðskiptafræðingar. Þannig að ef fólk er spænskt og er að vinna á þessum veitingastað má nokkurn veginn gera ráð fyrir því að það sé bara vel menntað en útaf slæmu efnahagsástandi á Spáni þá fær það enga vinnu þar og tekur því bara með opnum örmum að vinna á Salm Bräu sem mér finnst bara nokkuð sorglegt, ég sagði t.d. við einn strákinn að hann gæti mögulega fengið vinnu í Noregi og virtist hann vera bara frekar spenntur fyrir því.
Í vinnunni þá er ég að vinna með konu frá Rússlandi sem heitir Oxana, við getum bara orðað það þannig að hún er ekkert rosalega að hjálpa ímynd minni af rússnesku fólki enda bara töluvert óþolinmóð og pirruð týpa.
Ég var því frekar sáttur þegar maður kallaði í mig og bað hann um að hjálpa sér að taka til ofan í einhverri geymslu og var það pottþétt það skemmtilegasta í vinnunni þann daginn(mér finnst mjög leiðinlegt að hafa lítið að gera, sérstaklega í vinnunni)
Að vinnu lokinni fór ég á fótboltaæfingu og var hún bara töluvert fín. Mjög gaman að geta farið sáttur í rúmið því að þessar fótboltaæfingar rífa mig alveg töluvert upp eftir leiðinlegan vinnudag.

Á miðvikudaginn var ég í fríi og gerði því ekkert sérstaklega mikið, fór reyndar út að skokka og ætlaði að fá hann Ceco(Francesco) með mér út að hlaupa en þessir Ítalir eru bara svo miklir aumingjar oft finnst mér(en samt mjög fínir). Hann sagði að þar sem að hann væri að fara á rugby æfingu daginn eftir þá gæti hann alls ekki farið út að skokka í dag(was?)
Seinna um daginn var svo ansi gott að fara á yoga æfingu þar sem að slökun var í botni en sama má því miður segja líka um stirðleikann. Mér finnst alveg ótrúlegt að sama hvað ég reyni finnst mér þá eiga vöðvarnir eitthvað rosalega erfitt með að lengjast. Enda var ég spurður af nýja kennaranum hvort að ég æfði nokkuð fótbolta, því að hún sagðist geta séð það á mér. En ég tók alveg vel í það, því mér finnst það alveg sjálfur frekar fyndið.

Í gær(fimmtudagur) fór ég á kvöldvakt og var þar allt annað upp á teningnum. Það var töluvert skemmtilegra enda nóg af gera, ég var að vinna með Ceco og ég hafði annan vaktstjóra yfir mér auk þess sem að við fengum fullt af ókeypis mat í lok vaktarinnar, sem var geggjað!

Í dag fór ég svo á kvöldvakt. Ég og Albe(Cristian) herbergisfélaginn minn vorum þá að vinna saman. Á leiðinni í vinnuna sáum við hvernig stærsti jólamarkaðurinn hérna í Vín fyrir framan ráðhúsið var upplýstur. Það var alveg rosalega flott að sjá hann enda er þetta bara eins og klippt út úr einhverri ævintýra bók og er þessi jólamarkaður víst búin að vera til í ýmsum myndum síðan 1294.
Þegar að við fórum svo aðeins lengra með sporvagninum fannst okkur vera frekar furðulegt hversu margir lögreglubílar mættu okkur. Aðeins seinna þegar að við fórum út úr vagninum sáum við heilmikið að fólki vera öskra eitthvað saman og héldu á myndum af manni sem ég þekkti ekki og myndir af fána sem ég þekkti heldur ekki sem mér fannst frekar skrítið. Þegar ég fór svo að heyra orðaskil aðeins betur heyrði ég þá eitthvað: „darara Kúrdistan, barara Kúrdistan“. Þá voru þetta auðsjáanlega Kúrdar að berjast fyrir sjálfstæði Kúrdistans sem Kúrdar vilja meina að eigi að vera þar sem hluti af núverandi Tyrklandi, Íran og Írak er í dag(http://www.globalis.is/Atoek/Kurdistan). Ég hef reyndar rætt við tvo Tyrki sem ég hef kynnst hérna í Vín um þetta og þau eru rosalega á móti þessu enda væri kannski annað skrítið og skynjaði ég bara létt hatur þar á Kúrdum.

Við mættum svo í vinnuna og loks fékk ég að vinna þar sem að það er nóg að gera og er þetta það sem Florin er alltaf að hamra á. Ég verð nú að viðurkenna það að þetta var ekki nærrum því jafnslæmt og ég bjóst við og hefur mér bara aldrei þótt jafn gaman í vinnunni.
Í vinnunni kynntist ég tveimur nýjum skemmtilegum karakterum, einum frá Kasakstan sem ég ákvað að spara að segja Borat brandara við enda hefur hann pottþétt örugglega heyrt þá alla svipað og ég með Jonasbrothers. Og einnig kynntist ég svona sextugum austurríkis manni að nafni Franz sem er eins Alpa Austurrískur og það gerist. Með mjög áberandi Jesú hálsmenn og rosalega flottur á því í lederhosen og það besta við hann finnst mér er það að hann tekur stundum upp á því að jóðla.
Ég er svo mjög sáttur með það að á morgun kemur Steinn hingað til Vínar eftir að ég er búinn í vinnunni og ætlum við að gera eitthvað af okkur saman.

Fastir liðir:
Þýska dagsins: Mahlzeit(Verði þér að góðu)
Mynd dagsins:

Mynd af jólamarkaðinum fyrir framan ráðhúsið